खोजी बिसे नगचीॅहरुको

नेपाल एकिकरणको आभियान चल्दै गर्दा आर्थिक पराकम्पनको धक्काले आहत गोर्खा  दरबारलाई जसरी इतिहासका एउटा आदरणीय पात्र बिसे  नगर्चीको सानो दानपत्रले राहत पुर्यायो, त्यसरी नै आज हामी गोर्खालीहरुले बिसे  नगर्चीहरु बन्न खोज्ने हो भने लाग्छ गोर्खालीहरुको भावनात्मक एकता सम्भव थियो र सम्भव हुनेथियो भूकम्प पिडितहरुलाई तत्काल राहत र गोर्खाको पुन:/नवनिर्माण। किन सम्भव छैन डा. बाबुराम भट्टराई र डा. उपेन्द्र देवकोटा जस्ता बिज्ञ एकै ठाउँमा बस्न? किन सम्भव छैन डा. बाबुराम भट्टराई, वाचस्पति देवकोटा, चिनकाजी श्रेष्ठ, नारायणकाजी श्रेष्ठ, राजेश्वोर देवकोटाजस्ता नेताज्यूहरु एकै ठाउँमा बस्न? किन सम्भव छैन डा. यज्ञ बहादुर कार्की, श्री राम प्रसाद श्रेष्ठ, डा. दिनेश चन्द्र देवकोटा, डा. स्वर्णिम वाग्ले, डा. लक्ष्मी प्रसाद देवकोटाहरु जस्ता योजनाविद्हरु एकै ठाउँमा बस्न? लेख्दै जाने हो भने देशले नै चिनेका हर क्षत्रका बिज्ञ, प्राविधिज्ञ, उध्योगी, ब्यवसायी, प्राध्यापक, प्राज्ञ गोर्खालीहरुको लिस्ट लामै हुन्छ। किन जुट्न सकिराखेक छैनौँ हामी सबै यो बिपतमा पनि? किन हाम्रा अगुवाहरु क्न्वेक्स  लेन्स जस्तो हुन सक्नु हुन्न छरिएर रहेको युवा शक्ति converse गर्न? किन इन्द्रेणीमा आफ्नै मात्र रंग गाढा देख्नुहुन्छ? तितो सत्य - समस्या हामी मै छ अनि समाधान पनि  हामीमै। हामी नमिले समस्या, हामी मिले समाधान, हैन र?!